Etkinlik öncesinde çocuklara “Bugün korku hakkında konuşacağız. Korktuğumuzda ne hissettiğimizi ve korkunun nasıl göründüğünü keşfedeceğiz” diye anlatın.
Korku kavramını basit bir dille açıklayın. Örneğin: “Korku, bazı şeylerin bizi ürkütmesi veya endişelendirmesi durumudur.”
Çocukları, korktuklarında nasıl hissettiklerini ve nasıl göründüklerini göstermeye teşvik edin. Bu, onların duygusal farkındalıklarını artırır ve korkularını tanımalarına yardımcı olur.
Çocuklarla neleri “aptalca” bulduklarını ya da nelerden “korktuklarını” konuşun. Elbette çocukların korkuları, aileden ayrılmak, ailenin okuldan almayacağı vs. çok farklı olabilir; olasılıklar çoktur.
Çocuklar daha sonra renkli kalemlerle “korkularını” kâğıda çizerler. Küçük çocuklar henüz korkularını fiziksel olarak kâğıda aktaramadıkları için diğer çocukların da başka/yeni korkular geliştirme konusunda “fikri yoktur”.
Çocuğunuzun süper kahraman maskesini getirip getiremeyeceklerini veya ödünç almak isteyip istemediklerini ailelere sorun. Eğer maskeleri yoksa çocuklarınız için uygun maskeler temin edebilirsiniz.
Fotoğraf çekimi için uygun bir alan oluşturun. Alan, çocuğun rahatça hareket edebileceği ve özgürce poz verebileceği şekilde düzenlenmelidir.
Çocuklara korku yiyenleri tanıyıp tanımadıklarını sorun. Onlara korku yiyenlerin, insanların aksine korkuları sevdiğini ve yemekten hoşlandığını anlatın.
Korku yiyenlerin farklı şekil ve boyutlarda olabileceğini, bazılarını cebinizde taşıyabileceğinizi, bazılarının ise yatağın üzerine asılabilecek kadar büyük olabileceğini açıklayın.
Çocuklarla bire bir veya küçük grup halinde oturun ve rahat bir ortam oluşturun.
Onlara, “Miden bulandığında, kendini iyi hissetmediğinde veya korktuğunda ne yapmalısın?” şeklinde açık uçlu sorular sorun.
Çocuklara, kendilerini korkmuş veya üzgün hissettiklerinde kiminle konuşabileceklerini anlatın. Bu kişi genellikle anne, baba, büyükanne, dede veya yakın bir aile dostu olabilir.
Her çocuk için, vücudunun çerçevesi kâğıda çizilir. Daha büyük kızlar ve erkekler çiftler halinde çalışabilir, daha küçük çocuklara bir yetişkin yardımcı olabilir. Öğrenciler kâğıt gövdelerini boyarlar ve üzerine cisimler yapıştırırlar. Böylece her model “orijinaline” benzer görünmelidir.
İnsanların birbirine benzerlik ve farklılık gösterdiklerdiklerinin anlaşılması için çocuklar çizdiklerinin üzerinde sohbet ederler, incelerler ve çok dikkatli bakarlar. Çocuklara mümkün olduğunca fazla ayna verin ve tüm gruba sorular ve dürtülerle tasarım sürecine eşlik edin.